Amfipoli News
















Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

Η άγνωστη θεραπευτική μέθοδος του Αριστοτέλη



  Περιγράφεται μία περίπτωση θεραπείας που προτείνει ο Αριστοτέλης για τους πόνου της πυέλου.

Ο Διογένης Λαέρτιος στο βιβλίο του «Βίοι Φιλοσόφων» στο ειδικό κεφάλαιο που αναφέρεται στον Αριστοτέλη, μας αποκαλύπτει μία εξαιρετικά σημαντική πληροφορία η οποία στις μέρες μας παραμένει εντελώς άγνωστη.

Σύμφωνα με το αρχαίο κείμενο, αποκαλύπτεται ότι ο Αριστοτέλης διέθετε πολλές ιατρικές γνώσεις, γεγονός που λογικά θα ήταν αναμενόμενο, από την στιγμή που γνωρίζουμε ότι ο πατέρας του ο Νικόμαχος, ήταν γιατρός και μάλιστα μέσα στην βασιλική αυλή.

Περιγράφεται λοιπόν, αν και με μεγάλη συντομία, μία περίπτωση θεραπείας που προτείνει ο Αριστοτέλης για τους πόνου της πυέλου. Η πύελος αποτελεί την βάση της σπονδυλικής μας στήλης. Σήμερα η περιοχή αυτή είναι περισσότερο γνωστή με τον όρο «λεκάνη» και η ασθένεια αυτή, «πόνος της μέσης μας»

Πρόκειται πιθανώς για ένα πιασμένο νεύρο του σπονδύλου που συνδέει την πύελο (λεκάνη) με την σπονδυλική στήλη, με αποτέλεσμα ο ασθενής να μην μπορεί να κουνηθεί καθόλου, εξαιτίας των ισχυρών πόνων.

Αυτή η πρωτοποριακή θεραπευτική μέθοδος που προτείνει ο Αριστοτέλης παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, διότι η ασθένεια αυτή είναι εξαιρετικά διαδεδομένη και στην σημερινή εποχή, καθώς ακούμε συνεχώς για συνανθρώπους μας που λόγω του δυνατού πόνου στη μέση τους πολλές φορές να μην μπορούν ούτε να περπατήσουν!

Ας εξετάσουμε το σύντομο, αλλά άκρως αποκαλυπτικό αρχαίο κείμενο:

καὶ Λύκωνα λέγειν ὡς ἐν πυέλῳ θερμοῦ ἐλαίου λούοιτο καὶ τοὔλαιον διαπωλοῖτο.
Ο Αριστοτέλης, συμβούλεψε κάποτε τον Λύκωνα, ο οποίος έπασχε από πόνους της πυέλου, (λεκάνης) να λουστεί με ζεστό λάδι, ώστε να απελευθερωθεί από τους πόνους του.

(Ο Λύκων ήταν ένας από τους μελλοντικούς διευθυντές του Περιπατητικού Λυκείου, το οποίο διοίκησε μάλιστα για 44 ολόκληρα χρόνια.)

ἔνιοι δὲ καὶ ἀσκίον θερμοῦ ἐλαίου ἐπιτιθέναι αὐτὸν τῷ στομάχῳ φασί·
Μερικοί μάλιστα ισχυρίζονται ότι τον είχε συμβουλέψει επιπλέον, να τοποθετήσει και μια μικρή θερμοφόρα γεμάτη ζεστό λάδι, την οποία θα έπρεπε να τοποθετήσει επάνω στο στομάχι του, όσο ήταν ξαπλωμένος.

καὶ ὁπότε κοιμῷτο, σφαῖραν χαλκῆν βάλλεσθαι αὐτῷ εἰς τὴν χεῖρα λεκάνης ὑποκειμένης,
Επίσης, ο ασθενής θα έπρεπε να κρατάει στην παλάμη του μια χάλκινη σφαίρα. Όταν κάποτε θα κοιμόταν, τότε αυτή η σφαίρα θα γλιστρούσε από το χέρι του (αφού λόγω του ύπνου θα χαλάρωνε) και θα έπεφτε σε μια μεταλλική λεκάνη που βρισκόταν ακριβώς από κάτω.

ἵν' ἐκπεσούσης τῆς σφαίρας εἰς τὴν λεκάνην ὑπὸ τοῦ ψόφου ἐξέγροιτο.
Έτσι ώστε πέφτοντας η χάλκινη σφαίρα στην μεταλλική λεκάνη, να προκαλέσει δυνατό θόρυβο και ο ασθενής να ξυπνήσει τρομαγμένος, έτσι ώστε να πεταχτεί από το κρεβάτι του!

Προφανώς με αυτήν την πρωτότυπη μέθοδο του Αριστοτέλη, ο ασθενής ακούγοντας ξαφνικά μέσα στον ύπνο του, τον οξύ και ενισχυμένο ήχο που παράγεται από την πτώση της χάλκινης σφαίρας στην μεταλλική λεκάνη, πετάγεται έντρομος από το κρεβάτι του, προσπαθώντας έντρομος να καταλάβει τι συμβαίνει!

Όμως ακριβώς χάρη σε αυτήν την απρόσμενη και μη ελεγχόμενη αντίδρασή του, ο ασθενής αναγκάστηκε, χωρίς να το θέλει να λυγήσει την μέση του, κάτι που προηγουμένως όμως του ήταν αδύνατο να το κάνει λόγω των ισχυρών πόνων!

Εντωμεταξύ το νεύρο της πυέλου, αλλά και οι σπόνδυλοι οι οποίοι δέχτηκαν μια ισχυρή λίπανση από το μπάνιο στο ζεστό λάδι που προηγήθηκε της κατάκλισης, αλλά και από την ζεστή θερμοφόρα, χαλάρωσαν και ηρέμησαν λόγω της ευεργετικής θερμότητας που δέχτηκαν!
Έτσι, με το ξαφνικό τράνταγμα του σώματος από την ενστικτώδη απότομη αντίδραση, επανήλθαν στην σωστή θέση τους και σταμάτησαν να πονάνε!

Βεβαίως σημαντικό ρόλο στην επιτυχία της θεραπείας θα πρέπει να παίζει και το υλικό του χαλκού από το οποίο αποτελείται η σφαίρα που ο ασθενής κρατάει στο χέρι του, καθώς ο χαλκός αποτελεί ένα μέταλλο που βρίσκεται μέσα σε κάθε σχεδόν σημείο του σώματός μας και χαρακτηρίζεται κυρίως από αντιοξειδωτικές ιδιότητες που είναι απαραίτητες για την επίτευξη της συγκεκριμένης θεραπείας.

Άλλωστε είναι και σήμερα γνωστό ότι η χορηγία χαλκού, μπορεί να συνεισφέρει στην αντιμετώπιση φλεγμονωδών παθήσεων, όπως για παράδειγμα η ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Είναι πολύ σημαντικό να παρατηρούμε ότι η θεραπεία που πρότεινε ο Αριστοτέλης, επιτεύχθηκε με απολύτως φυσικό τρόπο και μάλιστα κατά την διάρκεια του ύπνου, όταν δηλαδή λειτουργεί το συνειδητό μέρος της Ψυχής μας, το οποίο μας συνδέει με την θεία μας υπόσταση και θεωρείται υπεύθυνο για την πρόκληση των ασθενειών οι οποίες στην συνέχεια εμφανίζονται στο σώμα μας.

Βεβαίως, δεν μπορούμε παρά να θαυμάσουμε αυτήν την άκρως πρωτοποριακή και αποτελεσματική μέθοδο «εναλλακτικής» θεραπείας που προτείνει ο Αριστοτέλης, στην αντιμετώπιση μιας ασθένειας που με τα σήμερα ιατρικά δεδομένα, πιθανότατα να απαιτούσε εγχείρηση!

astrology

Διαβάστε Περισσότερα...

Ροδόπη: Νέα στοιχεία για το πολύ μακρινό παρελθόν της Θράκης - Οικισμός ιδρύθηκε το 6.300 π.Χ.

 


Ομάδα ερευνητών επιστημονικά ευρήματα στην 36η ετήσια Αρχαιολογική Συνάντηση για το Έργο στη Μακεδονία και τη Θράκη, που θα διεξαχθεί στη Θεσσαλονίκη σήμερα και αύριο (28 και 29 Μαρτίου)

Νέα στοιχεία, που φωτίζουν το πολύ μακρινό παρελθόν της Θράκης, έως και 8.300 χρόνια πριν, θα παρουσιάσει ομάδα ερευνητών στην 36η ετήσια Αρχαιολογική Συνάντηση για το Έργο στη Μακεδονία και τη Θράκη.

Ένας οικισμός της Ροδόπης που πιθανότητα ιδρύθηκε το 6.300 π.Χ., προϊστορικοί οικισμοί που περιβάλλονται από τάφρους, οι οποίοι εγκαταλείφθηκαν και επανακατοικήθηκαν μετά από αιώνες, είναι τα βασικά συμπεράσματα του ερευνητικού προγράμματος MapFarm «Χαρτογραφώντας τους πρώιμους γεωργούς στη Θράκη», που θα παρουσιαστούν στη διάρκεια του συνεδρίου.

«Εμείς θέλαμε να μελετήσουμε τη νεολιθική περίοδο, δηλαδή την έναρξη της παραγωγής της καλλιέργειας της γης και της κτηνοτροφίας και την κοινωνική οργάνωση των πρώιμων αγροτικών κοινοτήτων στη Θράκη. Αυτό που είχε μεγάλη σημασία σε αυτό το πρόγραμμα, ήταν να αποκαλύψει νέα δεδομένα γιατί αυτή η περίοδος στη Θράκη δεν έχει ερευνηθεί ιδιαίτερα. Για τον σκοπό αυτό επιλέξαμε δέκα οικισμούς, για τους οποίους οι συνάδελφοι στις τοπικές Εφορείες Αρχαιοτήτων είχαν πληροφορίες ότι έχουν κατοικηθεί κατά τη νεολιθική περίοδο που μας ενδιέφερε. Κάποιοι από αυτούς είχαν ερευνηθεί πολύ περιορισμένα στο παρελθόν και άλλοι δεν είχαν ερευνηθεί ποτέ» δηλώνει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η καθηγήτρια στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Ντούσανκα Ούρεμ-Κώτσου.

Στο πρόγραμμα -το οποίο έλαβε χρηματοδότηση ύψους 200.000 ευρώ από το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας (ΕΛ.ΙΔ.Ε.Κ.), συμμετείχαν πέντε διαφορετικές ερευνητικές ομάδες από διάφορα μέρη της Ελλάδας, οι οποίες χρησιμοποίησαν τις βασικές μεθόδους έρευνας από απόσταση (σ.σ. μη καταστροφικές έρευνες, που δεν περιλαμβάνουν την ανασκαφή), για να απαντήσουν στο ερώτημα «πότε ξεκίνησε μια τέτοια ζωή στη Θράκη;». Αυτές περιλαμβάνουν αρχαιολογική επιφανειακή έρευνα, γεωφυσικές διασκοπήσεις (Μεσογειακό Ινστιτούτο Ερευνών), έρευνα της παλαιογεωγραφίας του παλαιοπεριβάλλοντος, γεωλογικές πυρηνοληψίες (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης) και ραδιοχρονολόγηση (Εργαστήριο Αρχαιομετρίας Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. «Δημόκριτος»).

«Με τις συνδυαστικές αυτές μεθόδους ουσιαστικά αποκαλύφθηκε ότι ένας από τους οικισμούς και συγκεκριμένα η Παραδημή, πολύ πιθανόν να ιδρύθηκε το 6.300 π.Χ.» τονίζει η κ. Ούρεμ. Αυτά τα δεδομένα, μάλιστα, προκάλεσαν την έναρξη ενός νέου προγράμματος πριν από τη λήξη του MapFarm, για να διερευνηθούν περαιτέρω αυτά τα νέα σημαντικά στοιχεία. Έτσι, ενώ το πρόγραμμα διήρκησε περίπου 3,5 χρόνια και ολοκληρώθηκε πέρυσι, την ίδια στιγμή ξεκίνησε ανασκαφή υπό τη διεύθυνση της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ροδόπης και συν-διεύθυνση του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του ΔΠΘ, για να διερευνηθεί η ακριβής ίδρυση του οικισμού, με βάση τις ενδείξεις της ραδιοχρονολόγησης που κάνουν λόγο για το 6.300 π.Χ.. Μάλιστα, η ανασκαφή προσέλκυσε πλήθος ξένων φοιτητών (Πολωνία, Γερμανία, Κροατία, Γαλλία, Κύπρο), όπως και φοιτητών από τα ελληνικά πανεπιστήμια.

Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο που προέκυψε από την έρευνα, έφεραν στο φως οι γεωφυσικές διασκοπήσεις, οι οποίες έχουν τη δυνατότητα να αποκαλύπτουν κάτω από την επιφάνεια του εδάφους τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα, «σκανάροντας» με ειδικές μεθόδους το υπέδαφος. «Είχε ανέλπιστα πολύ καλά αποτελέσματα, διότι βρήκαμε κάτι που δεν ήταν γνωστό: Ότι οι περισσότεροι οικισμοί τους οποίους συμπεριλάβαμε στην έρευνα, περιβάλλονταν από μία ή περισσότερες τάφρους. Ουσιαστικά, δηλαδή, οι κάτοικοι ήθελαν να περιβάλλουν με τάφρο τον οικισμό, ώστε να τον οριοθετήσουν κατά κάποιον τρόπο» συμπληρώνει η καθηγήτρια. Όπως εξηγεί, κάτι τέτοιο αποτελούσε ένα μεγάλο δημόσιο έργο, που ήταν ιδιαίτερα δύσκολο για εκείνη την εποχή που δεν υπήρχαν κατάλληλα εργαλεία για να την κατασκευή τους. «Τουλάχιστον τέσσερις οικισμοί περιβάλλονται ξεκάθαρα από μία τάφρο ή και περισσότερες. Στην Παραδημή για παράδειγμα υπάρχει τουλάχιστον μία εσωτερική και μία εξωτερική τάφρος, ενώ στην Κρωβύλη Ροδόπης, η τάφρος έχει πλάτος έως και 10 μέτρα» καταλήγει.

Το τρίτο σημαντικό στοιχείο που αποκαλύπτει η έρευνα βασίζεται στις ραδιοχρονολογήσεις δειγμάτων που εξάγουν οι γεωλόγοι από τους πυρήνες των χώρων κατοίκησης. «Αυτό που φαίνεται, λοιπόν, είναι ότι υπάρχει ένα κενό στην κατοίκηση. Κάπου προς το τέλος της νεότερης νεολιθικής εποχής, περίπου στην πέμπτη χιλιετία, οι οικισμοί εγκαταλείπονται για μερικούς αιώνες και σχεδόν όλοι επανακατοικούνται στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού, δηλαδή το 3.500 με 3.300 π.Χ. και εγκαταλείπονται ξανά σε αυτή την περίοδο για να μην κατοικηθούν ξανά στα προϊστορικά χρόνια. Αυτό γενικότερα είναι ένα φαινόμενο που φαίνεται να υπάρχει σε κάποιες περιοχές στη Βόρεια Ελλάδα, απλώς στη Θράκη τώρα επιβεβαιώνεται με αυτή την έρευνα» αναφέρει η κ. Ούρεμ, δηλώνοντας περήφανη για το λιθαράκι που προστίθεται με αυτά τα στοιχεία στη συνολικότερη έρευνα για την περιοχή της Θράκης και το απώτερο παρελθόν της.

Στο πρόγραμμα MapFarm «Χαρτογραφώντας τους πρώιμους γεωργούς στη Θράκη», εκτός από την κ. Ούρεμ-Κώτσου, εργάστηκαν οι Απόστολος Σαρρής, Νίκος Παπαδόπουλος, Κώστας Βουβαλίδης, Γιάννης Μανιάτης, Χρύσα Καραδήμα, Μαρία Χρυσάφη, Δημήτρης Μάτσας, Αννα Μουσιώνη, Ματθαίος Κουτσουμάνης, Σταύρος Κώτσος, Δέσποινα Σκουλαρίκη, Κυριάκος Σγουρόπουλος, Γιώργος Πολυμέρης, Περικλής Χρυσαφάκογλου, Δημήτρης Οικονόμου, Σοφία Δοάνη και Ιωάννης Χρόνης. 

Η ανακοίνωση θα γίνει στις 12:15 της πρώτης μέρας του Συνεδρίου, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα τελετών του παλαιού κτηρίου της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, ενώ υπάρχει δυνατότητα παρακολούθησής του και διαδικτυακά στον σύνδεσμο: https://authgr.zoom.us/j/96847226612?pwd=Y00wRFBzWk9nK1ZBMEIvTDlXUUFUQT09

makthes.gr

Διαβάστε Περισσότερα...

Η θεραπεία της ψυχής στο άβατο του Ασκληπιού

 


«ΣΩΤΗΡ ΤΩΝ ΟΛΩΝ ΚΑΙ ΦΥΛΑΞ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ»

Ασκληπιός: Τρυφερός θεραπευτής

Ο Ασκληπιός είναι ο θεοποιημένος θνητός της Ελληνικής Αρχαιότητας, γνωστός και αγαπημένος για την ιατρική του τέχνη που πρόσφερε στους συνανθρώπους του ακούραστα.

Το πρόσωπο του όπως παρουσιάζεται στα κλασσικά γλυπτά ακτινοβολεί συμπόνια σοφία ευγένεια και κατανόηση. Ήταν όμορφος, γλυκός ήπιος. Αγαπούσε τους θνητούς και αγαπήθηκε από αυτούς.

Σύμφωνα με τον Πίνδαρο ήταν ο πιο ευγενής και τρυφερός δωρητής της απάλειψης του πόνου και της προσφοράς υγείας, λέγεται δε πως επιτελούσε θεραπεία με λόγια που μπορούσαν να ανακουφίζουν τις βασανισμένες ψυχές των ανθρώπων. Μάλιστα, λέγεται ότι ήταν τόσο καλός στην ιατρική του τέχνη που έχει φέρει πίσω ανθρώπους από τον θάνατο. Τότε ο Άδης φοβούμενος μην χάσει «την πελατεία» του ζήτησε από τον Δία να βάλει τάξη, ο οποίος κεραυνοβόλησε και θανάτωσε τον Ασκληπιό.

Τόση μεγάλη ήταν η πίστη στον Θεό Ασκληπιό, ώστε τον ονόμαζαν «Σωτήρα» όπως αυτός αναγραφόταν σε νομίσματα και επιγραφές, αλλά και σε διάφορες πραγματείες περί αυτού. Από τον ρήτορα Αριστείδη λεγόταν για τον Ασκληπιό: «ό το πάν άγων και νέμων σωτήρ των όλων και φύλαξ των αθανάτων».

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Ασκληπιός ήταν ένας θνητός και γενέτειρα του ήταν η Τρίκκη (Τρίκαλα Θεσσαλίας). Δεν ήταν ένας τυχαίος θνητός, αλλά ένας ηγεμόνας της Θεσσαλίας. Όλη η οικογένεια του, και φυσικά και ο ίδιος, συνδέονταν με την Ιατρική. Οι γιοι του, Μαχάονας και Ποδαλείριος, ήταν δεινοί θεραπευτές. Ο Μαχάονας, σύμφωνα με την προφορική παράδοση του Ομήρου, θεράπευσε τον Μενέλαο, όταν ο τελευταίος είχε τραυματιστεί σε μάχη κατά τον τρωικό πόλεμο, από το βέλος ενός Τρώα πολεμιστή.

Η σύζυγος του Ασκληπιού, Επιόνη, ανακούφιζε τον πόνο, η κόρη του, Υγεία, ήταν η θεά της υγείας, η κόρη του Πανάκεια, αντιπροσώπευε την ίαση και ο γιος του, Τελεσφόρος, την ανάρρωση. Πολύ αργότερα, ο Ασκληπιός γίνεται ήρωας και ημίθεος, ώστε αποκτά αμιγή θεϊκή υπόσταση μόνο τον 5ο π.Χ. αιώνα.

Κατόπιν της θεοποίησης του, φέρεται να γεννήθηκε από αθάνατο πατέρα και θνητή μητέρα. Ο Απόλλων ο θεός του φωτός, της ιατρικής και της μουσικής ερωτεύτηκε την Κορωνίδα, πριγκίπισσα της Θεσσαλίας.

Από τον ερωτά τους συνελήφθη ο Ασκληπιός, η Κορωνίδα όμως σύνηψε άλλη σχέση κατά την εγκυμοσύνη της και ο θυμωμένος θεός διέταξε την αδερφή του Αρτέμιδα να σκοτώσει την Κορωνίδα με τα χρυσά της βέλη, την τελευταία όμως στιγμή, έσωσε το μωρό το οποίο γεννήθηκε στο Δώτιο πεδίο. Ο Απόλλων έδωσε το όνομα Ασκληπιός στο βρέφος και το παρέδωσε στον Κένταυρο Χείρωνας στο Πήλιο.

Ο Χείρων του μετέδωσε όλη τη γνώση γύρω από την θεραπευτική, τα βότανα και τα θεραπευτικά ιάματα, αλλά γρήγορα ο Ασκληπιός προχώρησε ακόμη πιο πέρα στην θεραπευτική τέχνη προσφέροντας ενορατική ενδοσκόπηση και θεραπευτικά όνειρα στους θνητούς.

Στην παχιοχώματη, αλογοτροφούσα θεσσαλική γη, στα ορεινά ρυάκια και τις σπηλίες της μπορούμε να ανιχνεύσουμε το αιώνιο πνεύμα του Ασκληπιού. Μετά τον θάνατο του ο Ασκληπιός τιμήθηκε εξαιρετικά από τους ανθρώπους και αποθεώθηκε.

Μετά την άνοδο του στον Όλυμπο, οι θεραπευτικές δυνάμεις του Ασκληπιού εξαπλώθηκαν ακόμη περισσότερο. Άνθρωποι από όλο τον γνωστό τότε κόσμο επισκέπτονταν τα ιερά του («τα Ασκληπιεία»), αναζητώντας θεραπεία κυρίως μέσω των ονείρων.

Ασκληπιεία

Γύρω στα 300 Ασκληπιεία αναπτύχθηκαν στην Αρχαία Ελλάδα, κτισμένα σε προνομιούχες από φυσικής απόψεως θέσεις, κυρίως κοντά σε τρέχοντα νερά και ιαματικές πηγές.

Τα πιο σημαντικά από αυτά:

Το Ασκληπιείο Της Τρικκης (τρικαλα Θεσσαλίας), το Ασκληπιείο της Τιτάνης στην Σικυωνία, της Τιθορέας στην Φωκίδα, της Κω, των Αθηνών, Κνίδου Κεγχρεών, Μεγαλούπολης, Κυλλήνης, Δήλου, Ρόδου, Μήλου, Πειραιά, Κορίνθου.

Ήταν δομημένα ως ολόκληρα κτιριακά συγκροτήματα, περιλαμβάνοντας ναούς, μυστηριακούς χώρους, χώρους “εγκοίμησης”, κατοικίες και ξενώνες, γυμναστήρια και λουτρά, πολιτιστικά κέντρα, όπως τα θέατρα
Συνεπώς, τα Ασκληπιεία ήταν εστίες πολιτισμού. Στον χώρο διεξάγονταν ακόμη και αγώνες. Σήμερα σώζονται καλύτερα τα Ασκληπιεία της Επιδαύρου και της Κω.

Το σημαντικότερο ιερό του στην Επίδαυρο λειτούργησε από το 600 π.X. μέχρι και το 300 μ.X. Η δε θεραπευτική του παράδοση ανάγεται ήδη στο 1300 π.X. και συνεχίζεται μέχρι τον αφανισμό της περί το 600 μ.X. εξ αιτίας του εκχριστιανισμού της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Εγκοίμηση

Το είδος της θεραπείας που λάμβανε χώρα στα Aσκληπιεία ονομαζόταν «Εγκοίμηση». Τα Ασκληπιεία διοικούνταν από τον πρωθιερέα, ο οποίος ήταν γιατρός και θεραπευτής. Αυτός περιστοιχιζόταν από ανθρώπους ειδικούς στις μαλάξεις (μασάζ), στη γυμναστική και σε πολλές άλλες εργασίες.

Ο ασθενής κατέφτανε, λουζόταν στα λουτρά, τον αναλάμβαναν οι φυσιοθεραπευτές, και αν μπορούσε, γυμναζόταν και υποβαλλόταν σε δίαιτα και νηστεία. Ο ασθενής περίμενε έτσι κάποιες ημέρες κάνοντας την κατάλληλη δίαιτα και διαμένοντας στους ξενώνες του Ασκληπιείου.

Η γυμναστική λάμβανε χώρα στο Γυμναστήριο. Προετοιμαζόταν και η ψυχή του ασθενούς μέσα από θρησκευτικά μουσικά ακούσματα, στο ασκληπιείο δε υπήρχε το Ωδείο.

Ο εξαγνισμός του σώματος και της ψυχής αποτελούσε την κύρια θεραπεία, σε συνδυασμό με νηστεία, γυμναστική, αν ήταν δυνατόν, και θεραπευτικά βότανα. Την κατάλληλη ημέρα, την οποία έκριναν οι ιερείς-θεραπευτές του Ασκληπιού, ο ασθενής οδηγούνταν στο Άβατον ή στον θάλαμο της Εγκοίμησης.

Το κτίριο αυτό έχει έναν τμήμα του βυθισμένο-κτισμένο μέσα στη γη. Εκεί λαμβάνει χώρα η θεραπευτική ύπνωση. Οι ιερές αίθουσες φωτίζονταν με λυχνάρια γεμίζοντας τον χώρο με μυστηριακό φως.

Κατά την είσοδο του στο Άβατον ο ασθενής οδηγείτο σε έναν στενό θάλαμο σαν μήτρα. Εκεί θα περίμενε την νύχτα ή τις νύχτες της μεγάλης προσδοκίας. Κατά την διάρκεια του ύπνου του θα λάμβανε για ένα θεραπευτικό όνειρο –σύμβολο, την ‘επιφάνεια’ του θεού. Ο θεός άγγιζε ή περιποιούταν το πάσχον σημείο ή έδινε συμβουλές.

Την επομένη ακολουθούσε η παρέμβαση των γιατρών-θεραπευτών. Αναγνώριζαν τα συμπτώματα των ασθενειών, ερμήνευαν τα σχετικά με τη νυχτερινή εμφάνιση του θεού και έκαναν την διάγνωση, για να ακολουθήσει η θεραπεία. Έτσι επιτυγχανόταν η θεραπεία. Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου είναι γεμάτο από αναθηματικές επιγραφές ευχαριστήριες και περιγραφικές της ίασης των ασθενών που θεραπεύτηκαν με την μέθοδο του Ασκληπιού.

Μέθοδος του Ασκληπιού – Ψυχοθεραπευτική οπτική

Το δόσιμό του Ασκληπιού από τον ισχυρότατο, αλλά ανεπαρκή γονέα, Απόλλωνα και με νεκρή την μητέρα άφησε ένα ανοιχτό τραύμα στον Ασκληπιό το οποίο έπρεπε να θεραπεύσει.

Το δε πλάσμα που περιέθαλψε, ανέθρεψε και καθοδήγησε τον Ασκληπιό στην ιατρική του ήταν ο Κένταυρος Χείρωνας, ο οποίος είχε την δική του πληγή. Άθελα του ο Ηρακλής τον είχε τραυματίσει κατά την σύγκρουση του με άλλους Κενταύρους για ένα αγγείο κρασί. Η πληγή του Χείρωνος δεν μπορούσε να θεραπευτεί, του προκαλούσε συνεχή πόνο.

Ο μέντορας, όπως και ο μαθητής, ήταν ένας πληγωμένος θεραπευτής. Ο θεραπευτής πρέπει να αναζητήσει την δική του θεραπεία στα θέματά του ώστε με αυτογνωσία να οδηγήσει κι άλλους στην δική τους θεραπεία.

Η μέθοδος Θεραπείας του Ασκληπιού αποτελεί στόχο και μοντέλο για κάθε ψυχοθεραπευτική εμπειρία: Με την καθοδήγηση και την μεσολάβηση του πνεύματος και συνοδεία της ψυχής, ο ικέτης βυθίζεται στην μήτρα του τραύματος, όπου εμφανίστηκε η αρχική πληγή που τώρα πυορροεί.

Εκεί ο ικέτης πρέπει να ψηλαφίσει, αποκαθάρει και εξαγνίσει. Με καθοδήγηση ο ικέτης θα βυθιστεί στην μήτρα της μητέρας Γης και μέσω της εγκοίμησης , θα λάβει την φροντίδα και το άγγιγμα της μέσω ονείρων-συμβόλων και την επιστροφή των πρωταρχικών αναζωογονητικών ενεργειών του πνεύματος.

Σε αυτή την διαδικασία βλέπουμε στοιχεία της σύγχρονης ψυχοθεραπευτικής πρακτικής. Αρχικά υπάρχει η πιεστική ανάγκη να βρεθεί θεραπεία. Ύστερα έρχεται η περίοδος φροντίδας και εξοικείωσης με το τραύμα μαζί με την προετοιμασία της ψυχής για την δύσκολη διαδικασία της ίασης.

Τέλος έρχεται το κάλεσμα για κάθοδο στο ασυνείδητο, στην μήτρα όπου το αρχικό τραύμα αναμένει θεραπεία. Ο Ασκληπιός αποσπάστηκε από την μήτρα της φονευμένης μητέρας του της Κορωνίδας. Οι ικέτες του έπρεπε να επιστρέψουν στην μήτρα της γης, ώστε να ξαναγεννηθούν μακριά από το τραύμα.

Το αρχέτυπο το Ασκληπιού ως μοντέλο ψυχοθεραπευτικής μεταμορφωτικής εμπειρίας διδάσκει ότι ο θεραπευτής θα πρέπει να γνωρίσει και περιποιηθεί το δικό του αρχικό τραύμα, να συνθέσει τα δώρα και τραύματα που του άφησαν οι δικοί του γονείς, να αναζητήσει μέντορες, να ξεπεράσει τους μέντορες του, να υποστηρίζει την καταβύθιση στην μήτρα της μητέρας γης, τόσο σαν συλλογικό ασυνείδητο, όσο και σαν φύση, να διατηρεί τον δικό του «ιερό» χώρο ανανέωσης και εσωτερικής ευθυγράμμισης.

Η Barbara Brennan στο βιβλίο της Hands of Light περί ενεργοθεραπείας αναφέρεται στους θεραπευτές ως wounded healers.

Eπιμέλεια παρουσίασης και συλλογής πληροφοριών: Χρυσή Μιχαήλ

Πηγές: – «Τα Ασκληπιεία ως Νοσηλευτήρια», Γ. Καλαντζής- Ι. Λασκαράτος, Αρχεία Ελληνικής Ιατρικής, 2003. – Η Θεραπεία της Ψυχής μέσα από τα όνειρα, Edward Tick, Εκδόσεις Ενάλιος.

arxaia-ellinika

Διαβάστε Περισσότερα...

Τι έκρυβε το ναυάγιο των Αντικυθήρων

 


Φωτογραφία του 1900: οι σφουγγαράδες της Σύμης βουτούν στο σημείο του αρχαίου ναυαγίου, στα Αντικύθηρα

Μάιος του 1900 και οι σφουγγαράδες από τη Σύμη, αφού έχουν γυρίσει όλη τη Μεσόγειο, κάνουν μια στάση στα Αντικύθηρα, υποχρεωτική, λόγω σφοδρής θαλασσοταραχής - πράγμα όχι ασυνήθιστο για την περιοχή. Όταν η θάλασσα ηρεμεί, Μεγάλη Τρίτη ανήμερα, ένας από αυτούς, ο Ηλίας Λυκοπάντης, θα βουτήξει στα νερά, όπου όμως αντί για σφουγγάρια θα αντικρίσει σε βάθος περίπου 50 μ. το ναυάγιο ενός πλοίου με σπαρμένα γύρω του αγάλματα, χάλκινα και μαρμάρινα. Έτσι, όταν θα ξανανεβεί στην επιφάνεια, θα κρατά έναν χάλκινο βραχίονα ως απόδειξη.

Χρειάστηκε να περάσουν όμως έξι μήνες από τότε ώσπου οι σφουγγαράδες να έρθουν σε επαφή με τον αρχαιολόγο και υπουργό Παιδείας εκείνη την εποχή Σπυρίδωνα Στάη για να αρχίσει η οργάνωση της επιχείρησης ανέλκυσης του πολύτιμου φορτίου του πλοίου με τη συνδρομή και του Βασιλικού Ναυτικού.

Έναν και πλέον αιώνα μετά και αφού εν τω μεταξύ το ναυάγιο έχει γίνει διάσημο όχι μόνο για τα έργα τέχνης που μετέφερε, αλλά και για τον μυστηριώδη Μηχανισμό των Αντικυθήρων, «το παλαιότερο δείγμα επιστημονικής τεχνολογίας που διασώζεται ως σήμερα και αλλάζει τελείως τις απόψεις μας για την αρχαία ελληνική τεχνολογία», όπως έχει πει ο πρώτος μελετητής του, ο φυσικός, μαθηματικός και ιστορικός των Επιστημών Ντέρεκ Ντε Σόλα Πράις, τα ευρήματα από αυτό το ρωμαϊκό πλοίο παρουσιάζονται για πρώτη φορά μαζί.

Πρόκειται συνολικά για 378 αντικείμενα που βρίσκουν τη θέση τους στην έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου «Το ναυάγιο των Αντικυθήρων. Το πλοίο - Οι θησαυροί - Ο μηχανισμός», που θα εγκαινιαστεί τον Απρίλιο και θα διαρκέσει ένα έτος. Ανάμεσά τους και τα ευρήματα της δεύτερης αρχαιολογικής έρευνας στο ναυάγιο που πραγματοποιήθηκε το 1976 με τη βοήθεια του ωκεανογραφικού πλοίου του Κουστό, της περίφημης «Καλυψώς».

Γλυπτά και σκεύη πολυτελείας, γυάλινα, κεραμικά και χάλκινα αγγεία, κοσμήματα, νομίσματα, τμήματα μιας κλίνης, κομμάτια και από το ίδιο το πλοίο, κατάλοιπα ακόμη και τροφών, και φυσικά ο Μηχανισμός, στον οποίο αφιερώνεται μία ολόκληρη αίθουσα, ανασυνθέτουν το ταξίδι αυτού του άτυχου σκάφους που ναυάγησε γύρω στο 60-50 π.Χ. Μια εποχή που η εμπορική ναυσιπλοΐα και οι θαλάσσιες μεταφορές έργων τέχνης από την Ανατολή προς τη Δύση είχαν φθάσει στο απόγειό τους. Το φορτίο ωστόσο χρονολογείται κυρίως στην Ελληνιστική Εποχή (τέλη 2ου - αρχές 1ου αιώνα π.Χ.), με μία εξαίρεση: το εξαιρετικής τέχνης χάλκινο άγαλμα του λεγόμενου Εφήβου των Αντικυθήρων, που ανήκει στον 4ο αιώνα π.Χ.

Εμπόριο έργων τέχνης

«Παραγγελία για να κοσμήσουν την έπαυλη κάποιου πλούσιου Ρωμαίου ήταν τα έργα τέχνης που μετέφερε το πλοίο ή επρόκειτο να πουληθούν στις αγορές» λέει ο διευθυντής του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου κ. Νίκος Καλτσάς, προσθέτοντας ότι «μαρτυρούν τις αισθητικές προτιμήσεις των παραγγελιοδοτών ή των υποψήφιων αγοραστών, παράλληλα όμως σηματοδοτούν για πρώτη φορά το φαινόμενο της εμπορίας των έργων τέχνης, το οποίο στη συνέχεια θα πάρει μεγάλες διαστάσεις στον δυτικό πολιτισμό».

Έξι μαρμάρινα γλυπτά, έξι χάλκινα αγαλμάτια ανδρικών μορφών και αθλητών (είναι αυτά που ήρθαν στο φως από τη νεότερη έρευνα στο ναυάγιο) και πολλά μέλη από μεγάλα χάλκινα αγάλματα θα πλαισιώσουν τον Έφηβο των Αντικυθήρων. Πρόκειται για το άγαλμα ενός νέου παλαιστή και τα αγάλματα του Οδυσσέα και του Αχιλλέα, τα οποία προορίζονταν να τοποθετηθούν μαζί σε μια σύνθεση εμπνευσμένη από τον Τρωικό κύκλο, ο οποίος στους κύκλους των φιλοτέχνων της εποχής ήταν πολύ της μόδας!

Συνταρακτική είναι ωστόσο η εντύπωση που αφήνουν τα γλυπτά τα οποία βγήκαν από τις αποθήκες ειδικά για την έκθεση, λόγω του τρόπου διατήρησής τους μέσα στη θάλασσα. Ένας Απόλλωνας, ένας Ερμής, ο κορμός αλόγου που προερχόταν από κάποιο τέθριππο, όλα από παριανό μάρμαρο, μισοφαγωμένα όμως από μικροοργανισμούς - αντίθετα με το τμήμα τους που ήταν βυθισμένο στη λάσπη και γι' αυτό διατηρήθηκε ατόφιο.

Στην έκθεση γίνεται και η αναπαράσταση μιας αρχαίας κλίνης από πλεξιγκλάς πάνω στο οποίο θα τοποθετηθούν τα χάλκινα διακοσμητικά στοιχεία της αλλά και κομμάτια από το ξύλο, που επίσης διασώθηκε.
Διάφορα εξαρτήματα από χρυσά περιδέραια και τρία σκουλαρίκια - τα δύο ζευγάρι - με ένθετα πολύτιμα πετράδια και μαργαριτάρια ανοίγουν το εύρος των εμπορευμάτων του πλοίου ή μπορεί να σημαίνουν ότι σε αυτό επέβαιναν και γυναίκες.

Τρόφιμα και εξαρτήματα

Η μεγάλη ποσότητα ερυθροβαφούς κεραμικής εξάλλου, αλλά και η ποιότητά της, υποδηλώνει ότι προοριζόταν για πώληση. Στην έκθεση παρουσιάζονται 20 πινάκια, 30 λαγήνοι αλλά και μερικοί οξυπύθμενοι αμφορείς, που χρησίμευαν για τη μεταφορά νερού, λαδιού, κρασιού και παστών τροφών, που ήταν απαραίτητα για το ταξίδι. Καρποί ελιάς και σαλιγκάρια δείχνουν τι έτρωγαν οι ταξιδιώτες και το πλήρωμα. Χωρητικότητας 300 τόνων ήταν, σύμφωνα με τους μελετητές, αυτό το πλοίο (ολκάς για τους αρχαίους), το οποίο ξεκίνησε από το Ανατολικό Αιγαίο για να χαθεί στη θάλασσα των Αντικυθήρων. Κομμάτια ξύλου από το κύτος του, πολλά καρφιά χάλκινα και σιδερένια, αλλά και εξαρτήματα από τον εξοπλισμό του, όπως το σύστημα παροχέτευσης νερού, μετρητές - ανιχνευτές βυθού κ.ά. παρουσιάζονται επίσης στην έκθεση συμπληρώνοντας την εικόνα του ναυαγίου.

Τι άλλο όμως μπορεί να βρίσκεται στον βυθό; «Από τα βίντεο του Κουστό βλέπει κανείς τεράστιους σωρούς κεραμικών που δεν έχουν ανελκυσθεί. Υπάρχει επίσης η πληροφορία από την πρώτη έρευνα ότι προσπαθούσαν ξανά και ξανά να δέσουν ένα μαρμάρινο άγαλμα για να το ανασύρουν στην επιφάνεια, όμως γλιστρούσε και τελικώς έπεσε στο βάραθρο που βρίσκεται δίπλα από το ναυάγιο και προφανώς χάθηκε διά παντός. Ποιος ξέρει τι μπορεί ακόμη να έχει διασωθεί; Μια νέα έρευνα, αν και όποτε γίνει, μπορεί μόνο να δώσει την απάντηση» λέει ο κ. Καλτσάς.

Ο υπολογιστής της αρχαιότητας

Αστρολάβος; Πλανητάριο; Αστρονομικό ρολόι; 'Η μήπως κάτι άλλο; Χρειάστηκε να περάσουν οκτώ μήνες από την ανέλκυσή του από τη θάλασσα των Αντικυθήρων για να γίνει αντιληπτό ότι αυτό το τετράγωνο κουτί που ήρθε στην επιφάνεια μαζί με έργα τέχνης ήταν κάτι εντελώς ξεχωριστό.

Σήμερα οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων, δημιούργημα του β' μισού του 2ου αιώνα π.Χ. , δεν είναι απλώς ο πιο σύνθετος μηχανισμός της αρχαιότητας, αλλά ούτε βρέθηκε παρόμοιός του στα 1.300 χρόνια που ακολούθησαν. Περιλαμβάνει οδοντωτούς τροχούς, κλίμακες, άξονες και δείκτες και αξιοποιώντας γνωστές αστρονομικές αρχές χρησιμοποιήθηκε για τον προσδιορισμό της ακριβούς θέσης του Ήλιου, της Σελήνης, ίσως και των πλανητών, υπολόγιζε τις φάσεις της Σελήνης, προέβλεπε εκλείψεις και έδινε την ημερομηνία τέλεσης των αρχαίων στεφανιτών αγώνων. Επιπλέον, διευκόλυνε την επίδειξη και τη διδασκαλία αστρονομικών φαινομένων. Άλλωστε είχε και οδηγίες χρήσης, στα ελληνικά βεβαίως, γραμμένες στις επιφάνειές του και στις πλάκες των καλυμμάτων του.

«Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι ένας αναλογικός υπολογιστής εκπληκτικής τεχνολογίας. Είναι τόσο σημαντικός για την εξέλιξη της Τεχνολογίας όσο και η Ακρόπολη για την εξέλιξη της Αρχιτεκτονικής» λέει χαρακτηριστικά ο αστρονόμος κ. Γιάννης Σειραδάκης, μέλος της διεθνούς Ομάδας Μελέτης Μηχανισμού Αντικυθήρων, η οποία έχει συσταθεί για τη μελέτη του.

Όλα τα θραύσματα του Μηχανισμού που έχουν διασωθεί, το σύνολο 72, παρουσιάζονται στην έκθεση και μαζί θέματα που αφορούν τις αστρονομικές παραμέτρους και την τεχνολογία της εποχής κατασκευής του. Επίσης η εξέλιξη της μελέτης του και όλα τα μοντέλα-προτάσεις για την ερμηνεία, τη λειτουργία του αλλά και τον δημιουργό του: τον Ποσειδώνιο από την Απάμεια της Μικράς Ασίας ή τον μεγάλο Αρχιμήδη από τις Συρακούσες.

arxaia-ellinika

Διαβάστε Περισσότερα...

Καθώς μιλάμε Ελληνικά στην πραγματικότητα διατυπώνουμε μαθηματικές εξισώσεις!

 


Η Ελληνική γλώσσα δεν είναι τυχαία γλώσσα. Χτίστηκε πάνω στα μαθηματικά, και αυτό που ελάχιστοι ακόμα ξέρουν είναι ότι κάθε λέξη στην Ελληνική έχει μαθηματικό υπόβαθρο.

Τα γράμματα στην Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα σύμβολα.

Όρθια, ανάποδα με ειδικό τονισμό, αποτελούσαν το σύνολο των 1620 συμβόλων που χρησιμοποιούνταν στην Αρμονία (Μουσική στα νέο Ελληνικά).
Η πιο σημαντική τους ιδιότητα είναι ότι το κάθε γράμμα έχει μια αριθμητική τιμή/αξία, κάθε γράμμα είναι ένας αριθμός, οπότε κατ επέκταση και κάθε λέξη είναι ένας αριθμός. Μια τεράστια γνώση κλειδωμένη-κωδικοποιημένη μέσα λέξεις λόγω της μαθηματικών τιμών που έχουν.

Ένας από τους Πρωτοπόρους επί του θέματος ήταν ο μέγιστος Πυθαγόρας.

Οι αριθμοί, τα σχήματα, η αρμονία και τα άστρα έχουν κάτι κοινό, έτσι αντίστοιχα τα μαθηματικά (αριθμοί) η γεωμετρία (σχήματα) η αρμονία(μουσική) και η αστρο-νομία (αστήρ=α-χωρίς- στήριγμα + φυσικοί νόμοιπου τα διέπουν) ήταν αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα, που με την συγκεκριμένη σειρά που αναφέραμε ήταν η σκάλα για την εξέλιξη (=εκ -του- έλικος, DNA) του νου-ψυχής προς τον Δημιουργό. Έναν
Δημιουργό που δημιούργησε βάσει αυτών των τεσσάρων επιστημών.

27 σύμβολα-αριθμοί με αριθμητική αξία συνθέτουν το Ελληνικό Αλφάβητο, 3 ομάδες από 9 σύμβολα-αριθμούς η κάθε ομάδα, με άθροισμα κάθε ομάδας 45, 450, 4.500.
για να δούμε μερικά παραδείγματα:

ΑΛΦΑ = 1+30+500+1= 532 =>5+3+2= 10 => 1+0= 1

ΕΝ = 5+50 = 55 => 5+5 = 10 => 1+0= 1

ΟΜΙΚΡΟΝ = 70+40+10+20+100+70+50= 360, όσες και οι μοίρες του κύκλου

Για να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τα νοήματα των εννοιών των λέξεων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης πρέπει πρωτίστως να γνωρίζουμε κάποια πράγματα για την ίδια την Ελληνική γλώσσα.

Η αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία δεν είναι βασισμένη στο ότι κάποιοι απλά καθίσαν και συμφώνησαν να ονομάζουν ένα αντικείμενο «χ» ή «ψ» όπως όλες οι υπόλοιπες στείρες γλώσσες του κόσμου. Η Ελληνική γλώσσα είναι ένα μαθηματικό αριστούργημα το οποίο θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε.

Η αρχή των πάντων είναι το ίδιο το Ελληνικό Αλφάβητο (το οποίο φυσικά δεν το πήραμε από κάποιον άλλον όπως θα δούμε παρακάτω διότι εκ των πραγμάτων δεν γίνεται).

Τα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου στο σύνολο τους ήταν 33 όσοι και οι σπόνδυλοι, οι 5 τελευταίοι σπόνδυλοι (που παίζουν τον ρόλο της κεραίας) έχουν άμεση σχέση με τον εγκέφαλο και αντιστοιχούν στα 5 τελευταία άρρητα γράμματα τα οποία γνώριζαν μόνο οι ιερείς* ένα από αυτά ήταν η Σώστικα (ή Γαμμάδιον) η οποία στα λατινικά έγινε swstika και οι Ναζί το έκλεψαν και την ονομάσανε Σβάστικα. Το σύμβολο αυτό είναι του ζωογόνου Ηλίου (Απόλλωνα), οι Ναζί το αντέστρεψαν για να συμβολίσουν το αντίθετο του ζωογόνου Ήλιου, δηλαδή του σκοτεινού θανάτου.

Υπήρχαν ακόμα κάποια γράμματα τα οποία στην πάροδο του χρόνου καταργήθηκαν όπως το Δίγαμμα (F), Κόππα (Q), Στίγμα (S’), Σαμπί (ϡ)

Ο Πυθαγόρας μας ενημερώνει για τα 3 επίπεδα της Ελληνικής γλώσσας τα οποία είναι τα εξής:

1. ομιλών

2. Σημαίνον (α. σήμα, β. σημαινόμενο)

3. Κρύπτον (α. διαστήματα β. κραδασμός γ. λεξάριθμος δ. τονάριθμος)

-Το πρώτο είναι η ομιλία

-Το δεύτερο είναι η σχέση του σήματος με το σημαινόμενο που θα αναλύσουμε παρακάτω

-Το τρίτο είναι το διάστημα (απόσταση & χρόνος), ο κραδασμός (που αφυπνίζει τον εγκέφαλο μέσω ιδιοσυχνοτήτων από τους δημιουργηθέντες παλμούς – Παλλάδα Αθηνά) ο λεξάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με αριθμούς) και ο τονάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με μουσικούς τόνους)

Το κάθε γράμμα αντιστοιχούσε σε έναν αριθμό, αλλά και σε έναν μουσικό τόνο άρα γράμμα=αριθμός=τόνος (μουσικός), πράγμα που φανερώνει ότι στη γλώσσα μας πίσω από τα γράμματα-λέξεις υπάρχουν αριθμοί (λεξάριθμοι) και μουσικοί φθόγγοι (τονάριθμοι).

Οι 4 αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα ήταν:

1. Αριθμοί (μαθηματικά)

2. Σχήματα (Γεωμετρία)

3. Μουσική (Αρμονία)

4. Αστρονομία

οι επιστήμες αυτές είναι αλληλένδετες και βρίσκονται η μια μέσα στην άλλην όπως οι Ρωσικές μπαμπούσκες. Συνδυάστε τώρα το αλφάβητο που εσωκλείει αριθμούς και μουσικούς τόνους με τις 4 αυτές επιστήμες.
tip: Αστρονομία= αστηρ + νόμος, α-στηρ = αυτό που δεν στηρίζεται, άρα αστρονομία= οι συμπαντικοί νόμοι που διέπουν αυτό που δεν στηρίζεται κάπου, οι οποίοι έχουν να κάνουν με την μουσική (αρμονία), σχήματα (γεωμετρία) αριθμούς (μαθηματικά) και όλα αυτά με τον Αιθέρα ο οποίος περιβάλει τις ουράνιες σφαίρες.

tip 2: ο Πυθαγόρας άκουγε την αρμονία (μουσική) των ουρανίων Σφαιρών

Άρα μιλάμε μια γλώσσα η οποία έχει να κάνει με την ροή του σύμπαντος.

Η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για Η/Υ λόγω της μαθηματικότητας και μουσικότητας όχι μόνο του Αλφαβήτου-λέξεων, αλλά και των μαθηματικών εννοιών που γεννώνται π.χ. η λέξη ΘΕΣΙΣ γίνεται:

συνΘεσις, επίΘεσις, κατάΘεσις, υπόΘεσις, εκΘεσις, πρόσΘεσις, πρόΘεσις, ανάΘεσις, διάΘεσις, αντίΘεσις κτλ κτλ αν τώρα αυτές τις λέξεις τις μεταφράσουμε στα Αγγλικά είναι εντελώς άσχετες μεταξύ τους.

Το ότι δεν γίνεται το Αλφάβητο να είναι αντιγραμμένο από κάπου αλλού φαίνεται από το ότι εν έτη 2300 π.Χ. (με μελέτες της Τζιροπούλου και άλλων και όχι το 800 π.Χ.) ο Όμηρος ήδη έχει στην διάθεση του 6.500.000 πρωτογενής λέξεις (πρώτο πρόσωπο ενεστώτα & ενικού αριθμού) τις οποίες αν τις πολλαπλασιάσουμε Χ72 που είναι οι κλήσεις, θα βγάλουμε ένα τεράστιο αριθμό ο οποίος δεν είναι ο τελικός, διότι μην ξεχνάμε ότι η Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα, ΓΕΝΝΑ.

ΑΝ συγκρίνουμε τώρα π.χ. την Αγγλική γλώσσα που έχει 80.000 λέξεις εκ των οποίων το 80% είναι Ελληνικές όπως μας ενημερώνει το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας, και μετρήσουμε ότι αυτή η στείρα γλώσσα εξελίσσεται 1000 χρόνια, μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο Όμηρος παραλαμβάνει μια γλώσσα η οποία έχει βάθος στον χρόνο 100.000 π.Χ? 500.000 π.Χ.? ποιος ξέρει…

ΌΜΩΣ η απόλυτη απόδειξη είναι η ίδια η μαθηματικότητα της, η οποία δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του πλανήτη. Μην ξεχνάμε ακόμα το ότι ο Δημιουργός χρησιμοποιεί μαθηματικά για την δημιουργία, άρα η γλώσσα μας έχει αναγκαστικά σχέση με την πηγή (root-0/1).

Πριν όμως από το «Κρύπτον» υπάρχει το «Σημαίνον», δηλαδή η σύνδεση των λέξεων με τις έννοιες αυτών. Είπανε νωρίτερα ότι οι ξένες διάλεκτοι ορίστηκαν κατόπιν συμφωνίας, δηλαδή κάποιοι συμφώνησαν ότι το τάδε αντικείμενο θα το ονομάσουν «Χ», κάτι που κάνει τις γλώσσες στείρες, άρα δεν μπορούν να γεννήσουν νέες λέξεις, άρα δεν υπάρχει μαθηματικότητα, άρα δεν δύναται να περιγράψουν νέες έννοιες που υπάρχουν στην φύση, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος εφόσον δεν μπορεί να περιγράψει μέσω των νέων λέξεων καινούριες έννοιες μένει στο σκοτάδι, έτσι οι νευρώνες του εγκεφάλου δεν γεννούν νέους εν αντιθέσει με όσους χρησιμοποιούν την Ελληνική.

Πως θα μπορούσε π.χ. ο Άγγλος ή ο Γάλλος ή ο Χ, Υ με μια λέξη που έχει 10 έννοιες να περιγράψει με ακρίβεια άρα και σαφήνεια μια βαθύτερη έννοια; πόσο μάλλον τις πολλαπλές πλευρές αυτής; δεν μπορεί, να λοιπόν το γιατί όλα ξεκίνησαν εδώ. Το Σημαίνον λοιπόν είναι η σύνδεση του σήματος με το σημαινόμενο, δηλαδή η ίδια η λέξη είναι δημιουργημένη με τέτοιο τρόπο που περιγράφει την έννοια που εσωκλείνει μέσα της.

Παράδειγμα: η ονοματοδοσία της λέξης ΚΑΡΥΟΝ (Καρύδι) προέρχεται από μια παρατήρηση της φύσης (όπως όλες οι λέξεις), δηλαδή όταν δυο κερασφόρα ζώα (Κριοί, τράγοι κτλ) τρα.κάρ.ουν με τα κέρ.ατα τους ακούγεται το «κρακ» ή «καρ», ο ήχος αυτός έδωσε το όνομα «κέρας» (κέρατο) το κέρας έδωσε το όνομα κράτα ή κάρα (κεφάλι) και το υποκοριστικό αυτού το Κάρυον (μικρό κεφάλι). το Κάρυον (καρύδι) μοιάζει καταπληκτικά με το ανθρώπινο κεφάλι και το εσωτερικό του με εγκέφαλο.

Το Υ είναι η ρίζα του ρήματος ΥΩ (βρέχω) όπου υπάρχει το Υ υπάρχει κοιλότητα (ή κυρτότητα) δηλαδή θηλυκώνει κάτι, η βροχή (υγρό στοιχείο) μπαίνει (θηλυκώνεται) μέσα στην γη.

Το μουσικό – αριθμητικό αλφάβητο δημιουργεί μουσικό – μαθηματικές λέξεις οι οποίες περιγράφουν αντίστοιχες έννοιες, οι οποίες προέρχονται από την παρατήρηση της φύσεως δηλαδή της Δημιουργίας άρα κατ επέκταση του ίδιου του Δημιουργού, αλλά η ερώτηση είναι πόσες χιλιετίες μπορεί να χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτό το τέλειο μαθηματικό σύμπλεγμα που τα γράμματα είναι αριθμοί και συνάμα μουσικοί τόνοι και οι λέξεις δηλαδή το σύνολο των αριθμών και των μουσικών τόνων κρύβουν μέσα τους εκτός από σύνθετες μουσικές αρμονίες, έννοιες οι οποίες δεν είναι καθόλου τυχαίες αλλά κατόπιν εκτενέστατης παρατηρήσεως της φύσης;

Ευλόγως λοιπόν ο Αντισθένης μας υπενθυμίζει «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»

hellas-now

Διαβάστε Περισσότερα...